“Fijn dat ik als wijkverpleegkundige iets terug kan doen”
In 2011 vluchtte hij vanuit Iran naar Nederland. Zeven jaar later nam Ali Shafiei (47) met trots zijn diploma als wijkverpleegkundige in ontvangst en werkt hij bij Thuiszorg Pantein. “Ik heb mijn doel bereikt, ik wil iets voor de mensen in Nederland kunnen betekenen.”
In Iran werkte Ali als operatieassistent en was daarnaast actief bij een mensenrechtenorganisatie. Op een gegeven moment werd dit werk gevaarlijk en moest hij met zijn familie zijn vaderland verlaten. “In één dag verloor ik alles en moest ik weer opnieuw beginnen. Ik heb geprobeerd om hier als operatieassistent aan de slag te gaan, maar in Nederland gelden voor deze functie andere trajecten voor werken en leren. Ook was Nederlands een moeilijke taal om te leren. Deze combinatie in het begin zorgde ervoor dat ik mijn werk als operatieassistent in Nederland helaas niet kon oppakken.”
Ali Shafiei
Trots
“Mijn hart ligt in de zorg, daarom koos ik voor een vierjarige opleiding tot wijkverpleegkundige. Het werken in de thuiszorg spreekt me erg aan, vanwege de afwisselende taken, zelfsturing en de samenwerking met andere professionals. Ook is een grote diversiteit aan cliënten, leeftijdscategorieën en ziektebeelden. Ik ben heel trots op de zorg in Nederland, die thuis, in het ziekenhuis of het zorgcentrum wordt geboden. Iedereen krijgt op verschillende gebieden ondersteuning en de zorg is goed georganiseerd. In Iran missen we thuiszorg, het is vooral een taak van de familie.”
Liefde en acceptatie
“Ik heb veel geleerd tijdens mijn studie en mijn bijbaan in een zorgcentrum van Pantein. Ondanks mijn medische achtergrond vond ik het logisch dat ik opnieuw naar school moest. Om mensen te verzorgen, moet je ook goed kennis hebben van hun cultuur. Toen ik in Nederland terecht kwam, was ik alles kwijt. Maar ik heb hier zoveel terug gekregen: liefde, acceptatie en mijn studie. Het is fijn dat ik nu als wijkverpleegkundige iets terug kan doen.”